Dün şu haberle yüreğim ağzıma geldi. Daha önce söylemiştim, canım yeğenim af.ga.nis.tan da askerliğini yapıyor diye. Olayın olduğu yer ve saldırılan birim, yeğenimin bulunduğu yer. İlk kez Türk as.ker.lerine saldırı olmuş. Can.lı bom.ba konvoyun dibine kadar gelip kendini patlatmış sonrada araçları çapraz ateşe tutmuşlar. Hemen küçük ablamı aradım. Yeğenimin babasını arayıp durumu bildirdik. Babası çok şükür ulaştı kendisine. Sağlığı yerindeymiş kimseye önemli birşey olmamış. Sadece bir Türk koruma ayağından yaralanmış. Yeğenimin annesi olan ablama bu durumu hiç anlatmadık. Zaten çok endişeleniyor.

Ben anlamıyorum yaa. Bir insan nasıl öldürebiliyor. Özellikle böyle durumlarda. Yani hiç tanımadığın biri, ailesi varmıdır? çoluğu çocuğu varmıdır? belki çok iyi bir insandır. Belki mecbur kaldığı için o ortamda bulunuyordur. Benim aklım almıyor bu savaşları. Herkes kendi memleketinde yaşasa huzurlu huzurlu ne olur sanki. Nedir bu hırs nedir bu canililik. Kimse kazık çakmayacak, sonuçta herkes ölecek.

Küçük ablamla bu konuyu konuşurken, bazen temizlik yaparken bir karınca görüyorum. Tam üzerine suyu dökecekken kıyamıyorum alıp bir kenara bırakıyorum dedi. Ben bir karıncaya bile kıyamazken bu insanlar bir cana nasıl kıyıyor dedi. Bunu sanırım biz hiç anlayamayacağız.

Yeğenim oralarda çektiği harika fotolar göndermiş. İznini alarak bazılarını yayınlıyorum. Ne olur dua edin Allah onu ve tüm askerlerimizi korusun.

Bisiklette ne taşıdığına dikkat ettinizmi?