Standart hayatlar...

Geçenlerde ofisimizin elektriklerinde bir sorun yaşadık ve 1 saat kadar elektriksiz kaldık. Bilgisayarlar çalışmadığı için hiçbir iş yapamadım. Hem iş hem de vakit geçirme! açısından bilgisayar ne kadar önemliymiş hayatımızda bir kez daha anladım. Biraz pencereden baktım olmadı, toplantı tahtasına ev çizdim yine olmadı. Gidip yan odadaki arkadaşımla biraz laklak yapayım bari dedim, baktım daha gelmemiş. Dergi filan bulayım bari diye odasında etrafa bakınırken rafın birinde bir kitap gözüme çarptı. Kitabın ilk baktığım kısmı yani adı beni benden aldı o anda. Kendine yeni bir hayat ısmarla. O anki ruh halime daha uygun bir söz olamazdı herhalde. Yazarı Murat Toktamışoğlu. Kitabı alıp hemen masama geçtim. İlk sayfalarından itibaren öyle güzel şeyler yazıyor ki içinde, insan okurken hayata farklı bakıyor ister istemez. Ama maalesef ben bu tür gaza getirici kitapları okurken çok severek okuyorum da iş uygulama kısmına gelince okuduklarımın hepsi uçuveriyor aklımdan. Neyse bu kitapta bir şiir gözüme çarptı. Arjantinli yazar Borges’ a ait. Öyle güzel ki hemen not ettim sizlere yazmak için.


ANLAR…

Eğer yeniden başlayabilseydim yaşama, ikincisinde daha çok hata yapardım.

Kusursuz olmaya çalışmaz, sırtüstü yatardım.

Neşeli olurdum ilkinde olmadığım kadar, çok az şeyi ciddiyetle yapardım.

Temizlik sorun bile olmazdı asla, daha çok riske girerdim.

Seyahat ederdim daha fazla.

Daha çok güneşin doğuşunu izler, daha çok dağa tırmanır, daha çok nehirde yüzerdim.

Görmediğim birçok yere giderdim.

Dondurma yerdim doyasıya ve daha az bezelye.

Gerçek sorunlarım olurdu hayali olanların yerine.

Yaşamın her anını gerçek ve verimli kılan insanlardandım ben.

Yeniden başlayabilseydim eğer, yalnız mutlu yanlarım olurdu.

Farkındamısınız bilmem, yaşam budur zaten.

Anlar sadece anlar, sizde anı yaşayın.

Hiçbir yere yanımda termometre, su, şemsiye, paraşüt olmadan gitmeyen insanlardandım ben.

Yeniden başlayabilseydim eğer, hiçbir şey taşımazdım.

Eğer yeniden başlayabilseydim, ilkbaharda pabuçlarımı çıkarır atardım.

Ve sonbahar bitene kadar yürürdüm çıplak ayaklarla.

Bilinmeyen yollar keşfeder, güneşin tadına varır, çocuklarla oynardım.

Bir şansım olsaydı eğer.

Ama işte seksenbeşindeyim ve biliyorum, ölüyorum.

BORGES



Oldu olacak kapak yazısını da ekleyeyim tam olsun.

"Kot pantolonlu yönetici kitabinin yazarı Dr. Murat Toktamışoğlu bu kez, standart hayatlar hapishanesinden kurtulmanız için bir kaçış planı hazırladı. Plana göre, önce hayatınızın üstünü kaplamış tozları siliyor ve ruhunuzun derinliklerine doğru bir kazıya girişiyorsunuz. Tünelin sonuna geldiğinizde gözünüzü mavi bir ışık alacak, endişelenmeyin. Bu, gökyüzünün özgün mavisi. Daha önce hiç bu kadar mavi ve canlı görünmediyse gözünüze, herhalde kusur onun değil. Sonra tünelden çıkıyor, üstünüzü başınızı, doğru ve değerli bildiklerinizi değiştirip özgür ruhlar pastanesinde kendinizle buluşmaya gidiyorsunuz. Unutmayın, tam Bülent Ortaçgil çalmaya başladığında, garsonu çağıracak ve kendinize yeni bir hayat ısmarlayacaksınız. Plan bu kadar basit. Tek zorluk, bu planda mahkumun da gardiyanın da, müşterinin de garsonun da, güçlünün de zayıfın da aynı kişi olması..."




Biraz karamsar, biraz bıkkın, biraz hüzünlü uyandığım o günün sabahında, bu kitabın karşıma çıkması ne güzel bir tesadüf. Düşündümde belki de tesadüf değildi. Kim bilir?

Sevgilerimle…