Dürüst olacağım. Geride bıraktığımız yılı düşününce kendimden memnun kalmadım. Vermem gereken birkaç kiloyu veremedim. Kendime yaptığım eziyetler yıl boyunca devam etti. Gereksiz çıkışlarla sevdiceğimi üzdüm vs vs. Tüm bunların yanında ne kadar monoton yaşadığıma değinmek istemiyorum ama buda yadsınamaz bir gerçek. İşim hayatımın çoğunu benden alıyor. Sabahın karanlığında çıkıp akşamın karanlığında eve geliyorum. Nereye kadar robot hayatı yaşanacak. Ne zaman kendime, hobilerime, evime, mutfağıma, doya doya miskinlik yapmaya bol zamanım olacak? Tabi bunun için suçlanacak kimse yok. Düzen böyle. Ama hayat avuçlarımdan damla damla akıp giderken tüm bunları sorgulamaya hakkım var herhalde.

Geçenlerde bir blog da yada web sitede (tam hatırlayamıyorum sahibi okuyorsa şimdiden özür dilerim.) bir soru vardı. Geride nasıl bir miras bırakmak istersin? Zonk diye çarptı beynime bu soru. Ne zor söylemesi.
Örneğin bir sponsor ve bu fikrime gülmeyecek birilerini bulursam otomatik fındık ve ceviz kıracak bir alet yapmak isterdim. Düzeneğin nasıl olması gerektiği konusunda öntasarı hazır :) yada misal camlara sıkınca kendiliğinden temizleyen bir sprey yapmak isterdim. Sıkıyorsun çıkıyorsun. Kurulamak durulamak yok. Biraz daha kimya bilgim olsaydı belki buda olabilirdi. Demek ki faydalı cihazlar konusunda pek şanslı değiliz. E hanlar, hamamlar, yatlar, katlar desem belki çocuklarım ve torunlarım pek ihya olurlardı ama, maalesef bu konuda da avuçlarını yalayacaklar. Geriye kalıyor soyut miraslar. Örneğin aşkımız olabilir mesela. Anlatır dururlar gelecek kuşaklara nine ve dedelerinin aşklarını. Offf bir torun için bu hiçte çekici olmayabilir. Belki dedelerinin ve ninelerinin ne kadar modern düşünceli ve dürüst insanlar olduklarını anlatabilirler birbirlerine ama zaten o zamanki torunların bir çoğunun nenesi ve dedesi böyle olabilir. Buda çok sıradan. Hmm başka ne olabilir? Belki emekliliğimde resim yapmaya fırsatım olur. Resimlerimi bırakabilirim mesela. Evet bu fena değil ama ne kadar kıymet görür bilemem. Belki fazlalık bile gelebilir onlara. Atsan atılmaz satsan satılmaz cinsinden. Saygı, sevgi, dürüstlük gibi kavramlar, eğer bizim kanımızı taşıyacaklarsa zaten olur onlarda (tatlı bir hayal) Eeee geriye kaldı tek bir şey :) bloğum. Ne yediğimizden nereye gittiğimize kadar, neye kızdığımızdan, neye sevindiğimize kadar yazıyorum buraya. Daha güzeli ne olabilir?. Ben bulamadım şahsen. Tabii blogger ın yıllar sonra bir azizliği olmazsa. Keşke benim büyükanne ve büyükbabalarımın da böyle bir imkanı olsaydı.
Ya siz? Siz ne bırakmak isterdiniz miras olarak...