Son günlerde şuna karar veremedim. Ya ne istediğimi bilmiyorum ya da çok şey istiyorum. Tüm sıkıntım bundan. Biraz depresif hallerdeyim yani. Pek monoton geçiyor son günlerim. Her şey öyle planlı öyle saatli ki, spontane yaşanmıyor hiçbir şey. Sabah kalkıştan başlayan sistem, akşam yatışa kadar teklemeden çalışıyor. Haa geçen postumda dediğim şey hala geçerli. Yani kötü şeyler olacağına monoton yaşamayı tercih ederim o ayrı. Kötü birşey kaldıramam şimdi hiç.
Akşamlar çok çabuk geçiyor. Yemekten sonrasını hiç anlamadan, hemen yatma saati geliveriyor. Pek tv meraklısı da değiliz ki başında saatlerimizi geçirelim. Tek takip ettiğimiz dizi Avrupa yakası ve cnbc-e dizileri oda rastlarsak. Genelde film kanallarını izliyoruz. Zaten bir film yakalayıp onu bitirince hoopp bir bakmışsın geç olmuş. Sabah kalkınca her şey yeniden başlıyor. Artık o kadar aynı ki her şey, bu sabah yataktan kalkarken yerdeki terliğime ayağım takıldı ve tökezledim. Çok garip ama ben bu durumdan sevinç duydum. Çünkü bu sabah farklı bir şey olmuştu. Her zamankinden farklı uyanmıştım. Sıralamayı aksatan bir durum gerçekleşmişti.

Allahım deliriyorum herhalde. Hafta içi böyle oluyor işte. İşin tuhafı hafta içi hiçbir şey yapmak da istemiyor canım aslında. Akşamları pek enerjim kalmıyor. Eee şikayetim neden o zaman. Dedim ya bende bilmiyorum. Neyse ki hafta çabuk geçiyor da hemen hafta sonu geliyor.

Bu bir iç döküş sadece. Geçicidir benim bu hallerim bilirim.

Edit: Bu resim posttan sonra biraz içimiz açılsın diye eklenmiştir :)