Diyelim ki

55 yaşındayım. Allah korusun evlerden uzak olsun çok kötü bir hastalığa yakalanmışım. Yoğun tedavi yöntemleri uygulanıyor, acılarım çok fazla olduğu için artık dayanamayacağım diye ağlıyorum. Tabi tüm bu olanları ruhum kaldırmıyor birde üstüne psikolojik terapiler. Çocuklarım benim için koşturmaktan bıkmışlar. E onlarında bir hayatı, bir düzenleri var. Biryandan onlar için de üzülüyorum. Hayat koşturmacasını tamamlamış biri olarak torun severek, en huzurlu, en keyifli şekilde geçirmem gereken şu günleri acılarla boğuşarak geçiriyorum. Neden? Sırf o mereti bırakamadım diye. Vee hastane odasında umutsuzca beklerken bir ışık beliriyor karanlıktan ve bana diyor ki sana bir şans veriyoruz. Hadi bakalım 30 yaşına geri dön. Bu günleri yaşadın. Neyi değiştirmen gerektiğini biliyorsun artık.
Diyelim ki böyle dediler ve ben şuanda 30 yaşıma geri döndüm. İlk yapacağım şey sigaranın yanından bile geçmemek olur değil mi? Peki neyi bekliyorum. Yazdıklarımın hepsi hayal ürünü ama olmamasının bir garantisi var mı? Acaba yaşlandığım da ben iyi ki sigara içmişim, bak hiç bir şey olmadı turp gibiyim hala diyebilecek miyim? 2 gündür psikopatça bunları düşünüyorum. Sigara içmek istemiyorum. Beni bırakmasını istiyorum. İki günde bir, bazen bir buçuk paket bitiren biri olarak 2 adet içtim ve onları içtiğime bile pişman oldum. Bırakıcam ben bu illeti arkadaşlar. Allah yardımcım olsun.