Gelecek kaygısı

Haftasonu yolumuz Eyüp Sultana düştü. Gözlerimize inanamadık. İnsanlar resmen caminin avlusunu ve çevredeki mezarlıkları piknik alanına çevirmişler. Anlatmakla olmaz görmek lazım. Resmen yerlerde oturmuşlar çoluk-çocuk, genç-yaşlı, kadın-erkek dolmalarmı dersin böreklermi dersin. Hatta tencerelerle yemekler bile getirmişlerdi. Orada salata yapmaya çalışan kadınlar bile vardı. Bir mangalları eksikti korkarım yakında oda olur. her şeyin b.kunu çıkarıyoruz milletçe. Be arkadaş orası mesire yerimi orada karnını doyurmasan ölürmüsün. Duanımı edicen namazmı kılıcan ne yapacaksan yap git evinde ye. Ya da önce ye sonra gel. Güzelim caminin ve çevresinin içine etmişler afedersiniz.
Eyüp Sultan çıkışında yol bizi Feshaneye götürdü. İlk açıldığında ben bir kez gitmiştim ama koca hiç gitmemiş. Hadi girelim dedik. Belediye iyi çalışmış. Bir sürü otopark görevlisi araçları yönlendiriyor, boş yerleri gösteriyordu. Feshanenin içinde de aynı şekilde görevliler, kalabalığı yönlendiriyordu. Binanın içinde birçok gösteri salonu var. Bir tanesinde mehter gösterisine denk geldik ki ben çok severim. Gösteriden sonra adını yanlış hatırlamıyorsam Prof. Dr. Emin Işık küçük bir konuşma yaptı. Bilinçli vatandaş olmak, memleket sevgisi, insan sevgisi, birlik beraberlik konularında oldukça güzel şeyler söyledi. Fakat bu konuşma süresince insanlar onu çekirdek çitleyerek ve kendi aralarında sohbet ederek dinledi! Ve hatta konuşma bitmeden çoğu sıkılıp salonu terk etmişti bile. 5 dakikacık dayanamadılar. Bunların haricinde bizi rahatsız ve şok eden bir sürü olayla karşılaştık. Başkalarına ve çevreye saygı denilen bir şey kalmamış. İnsanlar o kadar bencil olmuşlar ki şaşırdık kaldık. Uzun zamandır böyle kalabalık güruhun arasında kalmamıştık sanırım birazda o yüzden sudan çıkmış balığa döndük. Ve acı gerçeklerle bir kez daha yüz yüze geldik. İstanbul bizi hak etmeyecek kadar güzel bir şehir. Yani uzun lafın kısası bizden ne köy olur ne kasaba. Gelecek kaygısıyla o geceyi bitirdik.