Çocukluğum...

Bizim jenerasyonun çocukluğu şimdiki çocuklara göre daha eğlenceliydi bence. En azından benimki öyleydi. Özgürdük birkere. Eve hapsolmadan yaşadık çocukluğumuzu. Mahalle arkadaşlarımızla ip atlayıp seksek oynayabildik. Mesela sağanak yağmurda çıplak ayak koşmanın tadını biliyorum ben. Bayramlık kıyafetlerimizi giyip kapı kapı dolaşıp şeker toplardık. Uykudan önce vardı ki ben izlemeden uyumazdım.

Clementine vardı. Belki de izlediğim en fantastik çizgi filmdi. Her an aksiyon vardı içinde. Ürkütücüydü biraz benim için. Ama yinede heyecanla beklerdim clementine saatini. Birde pazar günleri trt1 de yayınlanan, kahvaltı saatlerine denk gelen western leri beklerdim sabırsızlıkla. Susam sokağı vardı birde. Her nekadar içindeki şarkıları aptalca bulsam da :)) severdim yine de.

Sonra harçlıklarımı harcadığım leblebi tozları ve kuş lokumları. Güzeldi çocukluğum. Canım hiç sıkılmazdı. Herzaman yanımda arkadaşlarım vardı.

Geçti ve gitti. Ne çok şeyi değiştirdi yıllar. Annem ve babam gençti. Oysa şimdi ben bile yolu yarıladım.