Hayal...

Dağı, denizi, güneşi ve yeşili olan bir yerde küçük bir evimiz olsa ama bize yetse, ah bir odamız daha olsaydı demesem. Bir bahçesi olsa evimizi içine alan. Ön tarafta erguvanlar, hanımelleri, limon ağacı. Yatak odamın camından limonlara dokunabilsem. Limon ağacının hemen yanında kameriyemiz, üstünden bordo üzümler sarksa. Oturduğum yerden uzanıp bir tane koparabilsem salkımdan. Ahşap masamız olsa kameriye de, ama mutlaka ahşap. Büyük minderli rahat oturaklar masamızın etrafında, ama sandalye olsun istemem. Arka bahçede bir kaç ekimlik alan. Bir kısmında domates, biraz biber, biraz maydonoz, nane ve fesleğen haa birazda taze soğan balık yanına salata için. 2 çocuğumuz olsa, biri kız biri erkek ama kız olan büyük olsa. Upuzun saçları, narin bedeni, küçücük yüzü, kocaman gözleri olsa. Erkek olan haşarı biraz da bilmiş olsa. Babası mutfağımız için raf yaparken yardım etse mesela. Bizde anne kız kurabiye ve tarçın çayı yapsak saat 5 için. Çocukları uyutunca kameriye de oturup, soğuttuğumuz biraları yudumlarken, okuduğumuz kitapları anlatsak birbirimize yada ne bileyim, ben o gün neler yaptığımı anlatsam. Çaya gelen Nermin hanımın gevezeliğinden yakınsam muzipce, oda gülse, bende gülsem, hep gülsek. Sarılsak sonra birbirimize. Radyoda ince bir müzik, sahilden gelen deniz kokusu, cırcırların sesi. Omuzunda gözlerimi kapasam. Kokusunu içime çeksem, denizden daha derin. İşte benim hayalim...