Şanslı(mı)yız...

Bu devirde kadın olmak daha mı zor acaba diye düşünüyorum bazen. Kendimden biliyorum çok yorucu geçiyor günlerim. Evin işi bir yandan çalışmak öte yandan. Bir de çocuk olunca nasıl bu tempoya dayanırım hiç bilmiyorum. Annelerimize yada annanelerimize göre ise biz şanslı nesiliz. Onların zamanında elektronik ev aletleri yokmuş. Çamaşırlar ellerde yıkanırmış. Bulaşık onlar için iş bile değilmiş. Kalorifer sistemleri olmadığı için sobalarla ısınırlarmış. Birde sabahın köründe ve soğuğunda kalkıp soba yakmaya çalışırlarmış, odun kömür taşırlarmış. Evlerinin içinden su tesisatları geçmezmiş ozamanlar. Belki kilometrelerce su taşırlarmış. vs. vs. Peki şimdi herşey kolay mı? İşten yorgun argın gelip yemek için birşeyler hazırlamak. Evin herzaman derli toplu vede temiz olmasını sağlamak. İşyerinde başarılı olmak ve iyi kariyer yapabilmek için çok çalışmak çok çalışmak çok çalışmak... Haa birde bütün bunların arasında çocuk doğurup onun mükemmel bir şekilde yetişmesini sağlamak. Eğitiminden beslenmesine, sosyalleşmesinden psikolojisini düşünmeye kadar herşeyiyle ilgilenmek. Ama yine de mutlumuyum? çoookkk mutluyum. Çok sevdiğim deli gibi aşık olduğum bir eşim, bayıldığım bir evim, iyi de bir işim var. Allahtan daha ne isterim ki :)